مقدمه
نقره بیشترین کاربرد را در مقایسه با فلزات آبکاری شده دیگر دارد و همچنین ارزانترین فلز گرانب ها است به طور مثال در مقایسه با طلا و پالادیوم ، یک شصتم و یک بیست و پنجم قیمت فعلی بازار است که هزینه روکش نقره را نسبتاً کم می کند.
مهمترین ویژگی آن در یک نگاه این است که دارای بالاترین رسانایی الکتریکی و حرارتی و انعکاس نور از هر فلز شناخته شده دیگری است و همچنین دارای کمترین وزن و نقطه ذوب گروه فلزات گران بها است.
ویژگی های نقره
آبکاری نقره عملی است که به دلایل مختلف ، هم در سطح فردی و هم در سطح تجاری ، انجام می شود. روکش نقره ای گاهی اوقات به سادگی به منظور افزایش جذابیت زیبایی کالا به فلزات دیگر اضافه می شتود. همچنین اغلب به عنوان راهی برای افزایش رسانایی فلز دیگری بخصوص در دستگاه های الکترونیکی استفاده می شود.
محلول آبکاری نقره بسیار ارزان تر از انتخاب بیشتر فلزات گران بها یعنی طلا و پلاتین است. دلیل دیگر انتخاب آبکاری نقره ، در نظر گرفتن افزایش چرخه عمر محصولات نسبت به آبکاری قلع است.
جدول شماره1 ( حمام آبکاری نقره)
آبکاری نقره به عنوان یکی از فلزات گران بها بسیار مورد توجه متخصصین در حوزه آبکاری بوده است زیرا برای این فلز کاربردهای فراوانی در صنعت جواهرسازی و دیگر صنایع پدید آمده است.
آبکاری نقره با روش سیانور نقره و آند نقره در دو مرحله ی زیرلایه نازک و آبکاری ضخیم با ضخامت بالاتر از 5 تا 100میکرون است. در فرآیند آبکاری نقره قطعه مورد نظر که می تواند مسی، برنجی و یا… باشد را درالکترولیت غوطه ور می سازند تا به کمک جریان برق DC یون های نقره روی قطعه رسوب کنند. سپس قطعه از الکترولیت بیرون آورده می شود و با آب خوب شسته شده و در پایان پولیش می شود.
در آند می توان هم از استنلس استیل و هم از شمش نقره استفاده کرد چرا که هم خواص مکانیکی مناسبی دارند و هم از چسبندگی بالایی برخوردارهستند. الکترولیت نیز می تواند از محلول سیانیدی یا بدون سیانید تشکیل شود.
قطعات ریز با آبکاری نقره
انواع روش های آبکاری نقره:
1. روش بشکه ای یا چرخشی:
آبکاری در بشکه های چرخان انجام می شود، در ابتدا بشکه ها به صورت افقی قرار می گیرند و اتصال الکتریکی از طریق غلت خوردن قطعات و یک رسانای خارجی که به بشکه متصل است انجام می شود. عیب روش بشکه ای این است که غلت خوردن قطعات می تواند باعث شکستگی و آسیب دیدن قطعات ظریف شود.
2. روش آبکاری نقره چنگکی:
این روش در کارگاه ها برای قطعات بزرگ، سنگین و پیچیده صورت می گیرد که نمی توان از آبکاری بشکه ای برای آنها استفاده کرد. در این روش جریان الکتریکی را چنکگ ها تأمین می کنند و به قطعه مورد نظر انتقال می دهند تا آبکاری انجام شود. جنس چنکگ ها از سیم سنگی مسی است که به شکل مناسبی برای نگه داشتن قطعات تولید می شود.
قطعه کاری در این روش بر روی قلاب و یا توسط کیلیپس نگه داشته می شود و توسط روکش نقره عایق می شود.
3. روش آبکاری نقره نواری
در این روش یک نوار ممتد که توسط یک قرقره کشیده می شود از داخل محلول آبکاری که در یک وان بزرگ قرار دارد، عبور می کند. سیم های بلند و نوارهای فلزی را می توان از این طریق با نقره آبکاری کرد.
برای بهینه سازی آبکاری به لحاظ کیفیتی باید به پارامترهای زیر توجه شود:
1-ضخامت آبکاری:
2- چسبندگی:
چسبندگی پوشش نقره و هر نوع زیر پوشش با بزرگنمایی 4 انجام می گیرد که هیچ نوع جدایشی بین پوشش و زیرلایه ها نسبت به سطح نباید مشاهده شود.
روش های تست چسبندگی:
3- لحیم پذیری:
لحیم باید بدون جمع شدن و کروی شدن باشد و به صورت کامل پخش گردد و در هنگام تست نباید پوسته شده و ورقه ورقه شود. روش تست لحیم پذیری به این صورت است که نمونه ها باید به وسیله سیال غیرخورنده rosin Typer مطابق با ASTM B678T تست لحیم پذیری قرار گرفته و خیس شوند. آلیاژ لحیم شامل % 60 قلع و % 40 روی مطابقASTM B32, Grade 60A باشد.